Skemmtanagleði eða ólæti?

Eva María Hilmarsdóttir hefur gaman af því að skemmta sér og það í miðbæ Reykjavíkur.  Hún lýsir sér sem hokinni af reynslu í íslensku skemmtanalífi undanfarinna ára og gerir á þeim forsendum tilraun til að takast á við það sem hefur verið kallað “miðbæjarvandinn”. Í greininni segir meðal annars: “Það eru mörg ár síðan móðir mín gaf út þá skipun að ég skyldi aldrei labba ein heim á kvöldin og ég veit að hún hefur enn þessar sömu áhyggjur. Ég er reyndar mátulega kærulaus og trúi því enn þrátt fyrir allt að Reykjavík sé ekki mjög hættuleg borg að búa í, en það er önnur saga. Það sem mér leikur forvitni á að vita er hvað það er nákvæmlega sem er þess valdandi að skyndilega blossar upp þessi umræða um gífurleg vandamál, hættur og viðbjóð sem fylgja skemmtanahaldi. Er eitthvað nýtt að gerast?”

Lesa meira.....

Karlar stóðu saman og óttuðust konur

helgarumfjöllun vikunnar fjallar Magnús Már Guðmundsson um aðdraganda stofnunar verkafólksfélaga Dagsbrúnar, Hlífar og Framsóknar, snemma á 20. öldinni. Segir meðal annars í greininni: ,,Ári eftir stofnun Dagsbrúnar mun hafa verið lögð fram tillaga á fundi félagsins um stofnun sérstakrar kvennadeildar. Eftir að tillagan var borin upp fór kliður mikill um salinn. Hugmyndin þótti of ,,byltingarkennd” og þá var talað um að ef kvenfólk fengi inngöngu í félagið í gegnum kvennafélagið myndi það ,,spilla siðgæðinu sem ætti þó ekki úr háum söðli að detta þar sem kvenfólk væri að vinna innan um karlmenn.”

Lesa meira....

Fjölmiðlasirkusinn og Ahmadinejad

Samkynhneigð fyrirfinnst ekki í Íran og forseti landsins fær ekki að koma nálægt rústum Tvíburaturnanna, eru meðal fregna sem dundu yfir meðan Mahmoud Ahmadinejad var í New York í vikunni. Helga Tryggvadóttir veltir fyrir sér málfrelsi og tvískinnungi sem kristallaðist meðan á heimsókn Ahmadinejad stóð: „Móttökurnar sem hann fékk voru harla óblíðar og hefur skólastjórinn Bollinger meðal annars sætt gagnrýni fyrir ummæli sín um að forsetinn hafi sýnst aumkunarverður og grimmur harðstjóri. Ýmis atriði úr ræðu Ahmadinejad sjálfs í skólanum höfnuðu einnig milli tannanna á fólki og vöktu hlátur, eins og yfirlýsingar um að samkynhneigð fyrirfinnist ekki í Íran.“

 Lesa meira...... 

Bleikt og blátt

Hvaðan ætli hugmyndin um að bleikt sé stelpulitur og blátt strákalitur sé komin? Þórgunnur Oddsdóttir veltir fyrir sér þessari undarlegu tilhögun og rifjar upp að á árum áður hafi þessu einmitt verið öfugt farið: „Rauður litur þótti karlmannlegur enda tengdist hann valdi og hernaði. Það þótti því við hæfi að láta unga drengi klæðast bleiku sem var mildari útgáfa af hinum valdsamlega rauða lit. Stúlkur voru gjarnan klæddar í blátt enda hefur blái liturinn löngum verið tengdur kvenleika og sakleysi. María mey er til að mynda yfirleitt sýnd í bláum kirtli.“

Ég vil endilega vita meira um bleikt og blátt ... 

Það er leikur að lána

Í grein dagsins fjallar Stefán Bogi Sveinsson um nýstárlegar aðferðir við hjálparstarf þar sem hægt er að veita einstaklingi úti í heimi lán og fylgjast með hvernig gengur hjá honum í gegnum netið: „Þessi beintenging þess sem veitir lán við þann sem þiggur það er það sem greinir Kiva frá mörgum öðrum sambærilegum stofnunum og gerir það einhvern veginn að verkum að manni finnst þessir litlu peningar sem maður lætur frá sér svo mikils virði. Þannig verð ég ánægður með sjálfan mig og lánþeginn vonandi líka.“

 

Ég vil endilega kynna mér nýjar leiðir til hjálparstarfs... 

Það sem aldrei eyðist

Í grein dagsins fjallar Snorri Sigurðsson um arfleifð mannkynsins, það sem við munum skilja eftir okkur á jörðinni um aldur og ævi. „Ef mannskepnan myndi skyndilega gufa upp myndi hún skilja eftir sig ummerki og eitt þeirra er plast: Plastefni mynda afar stóran hluta þess sem í daglegu máli er kallað rusl og ólíkt mörgu öðru rusli brotnar það afar takmarkað niður. Það er því afskaplega erfitt að losna við það enda er oftast gripið til þess ráðs að fela það t.d. með því að urða það með öðru illviðráðanlegu rusli. Þar bíður það þó einfaldlega, hugsanlega til eilífðarnóns, og brotnar sama sem ekkert niður.“

 

Já! Ég vil lesa meira um áhrif plasts á umhverfið..... 

Æði borgarstjóra

Hver hefur ekki fengið sig full saddann af ýkjusögum um fullt, pissandi fólk með ólæti í miðborginni? Í grein dagsins veltir Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir því fyrir sér hvort runnið hafi æði á borgarstjóra í þessu máli: „Miðbæjarvandinn - málefni miðbæjarins verður að teljast frekar deprímerandi æði, en minnir vissulega á unglingavandmálið sem átti sér stað í Reykjavík fyrir rúmlega 10 árum. Bara það að fyrirbærið beri svona háalvarlegt nafn og sé í fréttum daglega gerir mig persónulega mjög afhuga konseptinu.“

 

Já! Ég vil lesa meira um nýjasta æði Villa Vill.... 

Heimurinn sem ég bý ekki í

Í grein dagsins fjalla Eva Bjarnadóttir um tilvistarkreppu Íslands í kjölfar þess að sálræna bilið, líkt og það efnahagslega, milli fólks hefur aukist : „Í lok aldarinnar splundraðist heimurinn. Ekki bara efnahagslega heldur tilvistarlega. Nú eru ekki aðeins til menn sem eiga meiri pening en ég, heldur er einnig til fólk sem hefur gjörólíkt gildismat og fólk sem ég mun aldrei hitta því við deilum engu. Ég leyfi mér að fullyrða að aldrei hafi sálræna bilið, og þar af leiðandi ósamheldnin, verið meiri á Íslandi.“

 

Lesa meira um gjörólíkt gildismat Íslendinga...

Er hægt að búa til eitthvað fallegt úr skothylki?

Titill greinar dagsins er áhugaverð og óvænt spurning. Verður skothylki undir einhverju kringumstæðum álitið fallegt? Út frá litlu trúartákni fjallar Gró Einarsdóttir um ómannúðlegar aðstæður þrjú hundruð þúsund barna í yfir 85 löndum sem þjóna herjum og uppreisnarmönnum sem barnahermenn. „Þessi litli kross segir svo ótal margt. Sá sem bjó hann til, í órafjarlægð frá litla Íslandi, hefur orðið vitni að meiri hryllingi en hægt er að ímynda sér.“

 

Lesa meira um ómannúðlegar aðstæður barnahermanna.... 

Ómerkileg grein um blogg o.fl.

Í grein dagsins fjallar Kári Hólmar Ragnarson um almenn leiðindi í skítakulda og hausti og þær frústrasjónir sem því fylgir. Þá er mjög klassískt að pirra sig á bloggi annarra, sérstaklega Moggabloggi: „Mjög margir bloggarar skrifa bara til þess að tjá sig um ekki nokkurn skapaðan hlut og hafa ekkert fram að færa. Sem er ekki nógu gott, sérstaklega af því að sá bloggstíll sem tíðkast á Moggablogginu; að bæta sinni skoðun við fréttir, oftast með frekar yfirlætislegum hætti, hefur nokkurn veginn útrýmt eldri bloggstíl…“

 

Lesa meira um moggablogg og almenn leiðindi...