Að leika Pollíönnu í kreppunni – skynsamlegt eða barnalegt?

Kreppan er sannarlega á allra vörum. Í grein dagsins veltir Kristín Laufey Steinadóttir fyrir sér hver séu réttu viðbrögðin við kreppufréttum. Já muna, ekki vera reið. Bara knúsandi í lopapeysu með ást í hjarta. Þetta man maður kannski í nokkrar mínútur og jafnvel klukkutíma, alveg þar til manni er kippt aftur niður á gráhvíta jörðina með fregnum af ríka kallinum sem keypti sér fjölmiðil. Eða konunni hans sem hannaði lúxussnekkju. Og fjölmiðlakaupin rétt eftir að flugfélagið hans fór á hausinn. Já maður verður ekki bara reiður heldur líka ringlaður, því atburðarásin „meikar ekkert sens“ eins og sagt er. Lesa meira»

 

 

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 4.11.2008 kl. 09:45]

[Úrsúla Jünemann, 4.11.2008 kl. 15:25]

Við eigum að vera reið, mjög reið! Og vera það fram yfir næstu kosningunum hvenær svo sem þetta verður. Reiðin getur verið gagnleg og góð.

[Sólveig Kristín Gunnarsdóttir, 5.11.2008 kl. 00:29]

´thad er heldur ekki andlega hollt ad halda reidinni úti, ef hún á rétt á sér. Thad er í lagi ad vera reidur.

[Rakel Sigurgeirsdóttir, 5.11.2008 kl. 00:39]

Frábær grein hjá þér! Ég er líka mjög sammála því sem þú segir um meðalhófið í þessu öllu saman. Sem sagt jafnvægið á milli vandlætingarinnar og láta þetta ekki yfir sig ganga þegjandi og hljóðalaust annars vegar en gleyma sér ekki svo algjörlega þar að geðræktin verði út undan. Það má ekki gleymast að það ógnar geðheilbrigðinni að loka á tilfinningar og loka reiðina inni. Að mínu viti hljóta þeir sem leggja alla áhersluna á þessa útslitnu: „öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir-speki“ að vera að því.