Hvað ef?

Krafan um kosningar verður sífellt háværari í samfélaginu. Í grein dagsins fjallar Jens Sigurðsson um hvað myndi gerast ef boðað yrði til kosninga. En hvað myndi gerast ef Haarde hlustaði nú á þjóðina og boðaði til kosninga? Það er ómögulegt að spá fyrir um kosningabaráttuna sjálfa, í hvaða anda hún yrði háð og hvaða málefni yrðu ofaná. Flokkarnir hefðu 45 daga til að halda prófkjör, sem og móta endurnýjaða og heildstæða stefnu sem tekst á við breyttan veruleika. Yrðu einhverjar stórvægilegar breytingar á uppröðun þingflokkanna? Mestur er vafinn innan Framsóknarflokksins og forystusveitar hans. Það er ekkert sem bendir til uppstokkunar eða mikilla mannabreytinga í forystusveitum annara flokka.  

 

Ég vil að sjálfsögðu lesa meira»

Haldist í hendur

Athugasemdir

[Kjósandi, 12.11.2008 kl. 14:30]

Margt myndi  breytast ef boðað yrði til kosninga nú fljótlega.

Sjálfstæðisflokkurinn mun þá klofna og nýtt framboð evrópusinna innan sjálfstæðisflokksins biði fram sér lista.

 Þá yrði líklega hallarbilting í Framsóknarflokknum og evrópusinnar næðu þar völdum.

Spá um fylgi ef kosið yrði í mars.

Samfylking.  35%

VG     20%

Sjálfstæðisflokkur  15%

Klofningurinn 15%

Framsókn 10%

Frjálslindir 5%

[Geir Guðbrandsson, 12.11.2008 kl. 15:18]

Mitt mat er að tveir, ef ekki fleiri nýjir framboðslistar myndi láta á sér kræla og í raun væru kosningalistarnir tvær fylkingar, með og á móti evrópusambandinu. Ég held að engar skoðunakannanir varðandi fylgi flokka hafi nokkuð vægi því fólk muni sjá ný framboð í næstu kosningum.

[Elvar Geir Sævarsson (IP-tala skráð) 12.11.2008 kl. 22:01]

Ef Geir(Haarde en ekki Guðbrandsson) myndi tilkynna um kosningar í vor, og myndi bíða með að boða til þeirra fram í mapríl t.d, þá yrði fólk rólegra. Það er held ég enginn að ætlast til þess að kosið verði fyrir jól.

[Einar Sigurbergur Arason, 13.11.2008 kl. 00:42]

Fólk myndi róast ef það væri tilkynnt nú um væntanlegar kosningar á næsta ári, og gefinn einhver hæfilegur aðlögunartími. Það væri líka gott bæði til undirbúnings fyrir flokka og framboð, og eins þarf ríkisstjórnin að framkvæma fyrstu hjálp, hversu illa sem þjóðin treystir henni, því annars bíða þær aðgerðir þar til eftir kosningar og kannski nokkra vikna stjórnarmyndunarviðræður.

Geir:  Trúlegt er að einn eða tveir nýir listar myndu koma fram. Vafamál er hins vegar hversu mikið fylgi þeir fengju, eins og Jens sýnir fram á í greininni sem þetta blogg vísar í, þá hefur nýtt framboð aldrei fengið meira en 10% atkvæða. Viss hætta er á stjórnarkreppu þar sem svo margir flokkar væru á þingi að erfitt væri að mynda starfhæfa stjórn, og þá myndu aukast líkur á að slík stjórn yrði aðeins mynduð með þátttöku sjálfstæðismanna, þótt flestir vilji gefa þeim frí.

Mér fyndist hins vegar áhugaverð hugmynd að framvegis yrði forsætisráðherra kosinn beint af þjóðinni. Hann myndi þurfa meirihluta atkvæða til að hafa löglega kosningu. Ef hans/hennar fylgismenn hafa ekki meirihluta á Alþingi, þá þarf hann og stjórn hans að vinna með þinginu, hugsanlega afla sér stuðnings einhverra flokka. Kannski væri meiri möguleiki á að ríkisstjórn væri sett saman úr fagfólki í stað þess að þeir sem eru næstir í pólitísku goggunarröðinni raði sér í alla ráðherrastóla. Hvernig væri það?