Hestar, menn og maraþon

Reykjavíkurmaraþonið er einn af föstu punktum ágústmánaðar ár hvert. Þar hlaupa Reykvíkingar, nærsveitarmenn og lengra aðkomnir af hinum ýmsu ástæðum. Samkvæmt auglýsingunum hlaupa sumir til góðs, aðrir gera það þá væntanlega ekki. Fyrir innipúka eins og Vefritsritstjórnina er erfitt að skilja fólk sem ákveður að hlaupa eins og eitt maraþon, en Grétar Halldór Gunnarsson ætlar samt að reyna að gera efninu skil í þessum miðvikudagspistli. „En „skepnan fær aldrei nóg” söng Bubbi á plötunni sinni, Tvíburinn.  Það er mikið til í því sem Bubbi syngur enda hafa sumir ekki látið sér nægja hefðbundið maraþonhlaup. Svokallað ultra-maraþon hefur verið fundið upp fyrir þá sem fá ekki nóg, hætta ekki að bæta við sig kílómetrum og taka nýjum áskorunum.  Ultramaraþon er gjarnan um 100 kílómetra hlaupaleið.”

Já! Ég vil heldur betur lesa meira um hesta, menn og jafnvel líka maraþon.