Þekkir þú helgarmömmu?

Í grein dagsins veltir Anna Tryggvadóttir fyrir sér hversu langt jafnréttisbaráttan hefur skilað okkur. Í greininni segir meðal annars: ”Staðreyndin er sú að fæstir þekkja fráskilda konu sem er ekki með sama lögheimili og börnin hennar. Stundum skipta foreldrar börnunum á milli sín og í þau örfáu skipti sem faðirinn fær forsjá barnanna er það mikill álitshnekkur fyrir móðurina. Okkur þykir nefnilega eðlilegt að móðirin hugsi um börnin eftir skilnað og ef hún gerir það ekki hlýtur eitthvað stórkostlegt að vera að henni.” Lesa meira...

Athugasemdir

[Sigríður Laufey Einarsdóttir, 13.2.2007 kl. 09:53]

Er hægt að líta bara á þessar aðstæður frá jafnréttissjónarmiði? Hvað með barnið sjálfst. Ef það er mjög ungt þá er verra að vera án umönnunar móður. Ef börnin eru fleiri en eitt þá er það brot á þeirra réttindum að fá ekki að vera saman. Barnið bað ekki um að fæðast.

Vil auðvitað réttindi fyrir okkur konur. Er ekki líka um samkomulag að ræða milli foreldra sem byggist á því hvað er best fyrir barnið?

Konan er í verri stöðu líffræðilegar þar sem hún elur börnin eins og flest önnur dýr jarðarinnar. Barátta í þessum málum verður að einkennast af því hvað er best fyrir börnin í stöðunni.

Enstæð móðir með börn ætti að hafa gjaldfrían leikskóla að hálfu sveitarfélagsins. Ef faðirnn hefur góðar tekjur þá getur hann t.dgreitt hluta án þess að tekjur eða bætur móður skerðist.